Nα πλυθείς, να την πιεις, να ξεδιψάσεις, να μεθύσεις

                                                             ΜΕΝΤΑ                                                                            

Ενημέρωση και κίνητρα απαιτούνται για την ανάπτυξη της καλλιέργειας αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών στη χώρα μας, η οποία έχει το μοναδικό πλεονέκτημα να διαθέτει μία ποικιλία πάνω από 1.000 αυτοφυών ειδών, όταν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες μετράνε μόλις μερικές δεκάδες. 

      Η μέντα είναι ένα από τα πιο δημοφιλή αρωματικά φυτά. Είναι πολυετής πόα και έχει πράσινα φύλλα  τα οποία είναι πολύ αρωματικά. Χρειάζεται ηλιόλουστες θέσεις και έδαφος με
πολύ καλή στράγγιση. Κατά την διάρκεια του καλοκαιριού σημαντικό είναι να ποτίζεται καθημερινά. Αρκετά ανθεκτική στον παγετό. Πολύ δημοφιλές φυτό και για το γνωστό ποτό Μοχίτο που χρησιμοποιούμε τα φύλλα της.

 
Ένα μέσο κόστος πρώτης σποράς μπορεί να ανέλθει στα 1500 ευρώ/ στρέμμα, ή και παραπάνω, καθώς η ποικιλία μπορεί να είναι εργαστηριακή.  Αυτό που πρέπει να σημειωθεί,είναι ότι το κόστος αυτό δεν επαναλαμβάνεται, αφού ο καλλιεργητής δεν θα χρειαστεί να ξαναγοράσει σπόρους, θα τους παράγει μόνος του.
      
Τα αρωματικά φυτά έχουν ένα μεγάλο εύρος αγοράς. Ο λόγος που δεν έχουν αναπτυχθεί ακόμα στην χώρα μας στο βαθμό που θα μπορούσαν είναι επειδή οι αγρότες δυσκολεύονται να πιστέψουν σε κάτι άλλο από τις παραδοσιακές καλλιέργειες. «Πρέπει όμως να μάθουμε να πιστεύουμε στα χρήσιμα τρόφιμα».

ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΡΩΜΑΤΙΚΩΝ ΦΥΤΩΝ ΚΑΙ ΒΟΤΑΝΩΝ

Τα αρωματικά φυτά και τα βότανα είχαν μια ιδιαίτερη θέση σε όλους τους αρχαίους λαούς. Πάντα θεωρήθηκαν σαν η έκφραση της γενναιοδωρίας της μητέρας Φύσης, καθώς και η έκφραση της ομορφιάς. Και είναι γνωστό ότι, αν τα φυτά είναι παιδιά της Γης, είναι επίσης και παιδιά του Ουρανού, καθώς δέχονται επιδράσεις όχι μόνο από τον ήλιο αλλά και από τους πλανήτες. Λέγεται επίσης ότι τα λουλούδια είναι αστέρια που έπεσαν στη γη.

Τα φυτά μας προσφέρουν τροφή, οξυγόνο, άρωμα, ομορφιά και γενικότερα υγεία σε όλα τα επίπεδα. Οι θεραπευτικές ιδιότητές τους ήταν γνωστές από πολύ παλιά. Ο πατέρας της Ιατρικής, ο Ιπποκράτης, είχε μιλήσει αρκετά για τις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών. Με το ίδιο θέμα ασχολήθηκαν και ο Θεόφραστος και ο Διοσκουρίδης αργότερα. Αυτή η αναγνώριση της θεραπευτικής αξίας των φυτών δεν απαντάται μόνο στην Ελλάδα. Οι Κινέζοι, οι Σουμέριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Αιγύπτιοι αναγνώριζαν επίσης την αξία τους. Σημαντική ήταν και η συμβολή του Παράκελσου σ’ αυτό το θέμα. Αυτός ο μεγάλος αλχημιστής και γιατρός πρέσβευε τη χρήση του μεγάλου φαρμακείου της φύσης και υποστήριζε ότι η μορφή των φυτών είναι ενδεικτική των ασθενειών που θεραπεύουν.

Με το πέρασμα του χρόνου και την ανάπτυξη της επιστήμης, αυτές οι απόψεις ξεχάστηκαν ή περιφρονήθηκαν. Είναι γνωστό βέβαια ότι πολλά φάρμακα χρησιμοποιούν σαν πρώτη ύλη τα φυτά. Το ίδιο γίνεται με τα καλλυντικά και τα αρώματα.

Στην εποχή μας οι άνθρωποι αρχίζουν να ενδιαφέρονται ξανά γι’ αυτά τα θέματα, στην προσπάθειά τους να ζήσουν πιο φυσικά. Έτσι, η βοτανοθεραπεία, η αρωματοθεραπεία ή η θεραπεία με τα ανθοϊάματα αρχίζουν να κερδίζουν ξανά έδαφος.

Για να χρησιμοποιήσουμε σωστά τα αρωματικά φυτά και τα βότανα, πρέπει να έχουμε υπόψη μας κάποια πράγματα.

Τα θεραπευτικά φυτά πρέπει να συλλέγονται τη στιγμή που βρίσκονται στο αποκορύφωμα της ωριμότητάς τους, στιγμή κατά την οποία έχουν αναπτυχθεί στο μέγιστο οι ευεργετικές ιδιότητές τους. Αν συλλέξουμε το φυτό πριν ή μετά την κατάλληλη στιγμή, δεν είναι δυνατόν να πάρουμε απ’ αυτό τις θεραπευτικές ιδιότητές του στον επιθυμητό βαθμό. Πολύ γενικά, μπορούμε να πούμε ότι η πιο κατάλληλη στιγμή για τη συλλογή των φυτών είναι πριν την καρποφορία.

Το καλύτερο είναι να συλλέγουμε τα φυτά από τον τόπο στον οποίο αυτοφύονται, καθώς το κλίμα κάθε τόπου παίζει σημαντικό ρόλο στις θεραπευτικές ιδιότητες του φυτού. Ακόμη όμως κι αν δεν πρόκειται για το δικό του τόπο, το φυτό μπορεί να έχει πολύτιμες ιδιότητες, αν έχει προσαρμοστεί σ’ ένα τόπο λόγω μακρόχρονης καλλιέργειάς του ή αν έχει μεταφερθεί σε ένα τόπο με κλιματολογικές συνθήκες ανάλογες με εκείνες του τόπου που αυτοφύεται. Κατά κανόνα τα φυτά που καλλιεργούνται χάνουν ένα μέρος από τις ιδιότητές τους.

Το έδαφος επίσης παίζει πολύ σημαντικό ρόλο για να αναπτυχθεί σωστά ένα φυτό. Είναι γνωστό π.χ. ότι τα αρωματικά φυτά χρειάζονται στεγνό έδαφος. Αν ποτίζονται πολύ συχνά και αναπτύσσονται σε υγρό έδαφος, χάνουν το άρωμά τους και μπορεί να γίνουν ακόμη και δηλητηριώδη.

Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι συλλέγονται μόνο τα υγιή φυτά. Είναι καλό να τα μαζεύουμε όταν ο καιρός είναι ζεστός και ξηρός.

Τα φυτά πρέπει να ξηραίνονται γρήγορα και μακριά από το φως του ήλιου, για να διατηρούν το άρωμά τους. Για να τα ξηράνουμε, πρέπει να τα αφήσουμε σε ένα μέρος ξηρό, θερμό και καλά αεριζόμενο. Μπορούμε να τα βάλουμε σε ένα δωμάτιο που το βλέπει καλά ο ήλιος ή σε ένα ανοιχτό ντουλάπι που αερίζεται καλά. Όσο πιο πολύ χρόνο παίρνει η ξήρανση των φυτών τόσο πιο πιθανό είναι να χάσουν το χρώμα τους και τη γεύση τους. Η θερμοκρασία του χώρου ξήρανσης των φυτών πρέπει να είναι 20-31^ο C. Αφού ξεραθούν τα φυτά, τα φυλάμε σε δοχεία γυάλινα σκουρόχρωμα ή πήλινα  που να κλείνουν καλά και μακριά από το φως του ήλιου. Θα πρέπει να προσέξουμε, όταν φυλάμε τα φυτά, να είναι εντελώς ξηρά. Αν έχουν λίγη υγρασία, θα μουχλιάσουν. Τα αποξηραμένα φυτά διατηρούν τις ιδιότητές τους για ένα χρόνο περίπου. Γι’ αυτό είναι καλό να σημειώνουμε πάνω στο δοχείο φύλαξης του φυτού το όνομά του και την ημερομηνία συλλογής του.

Πότε μαζεύουμε και πώς χρησιμοποιούμε 

τα διάφορα μέρη του φυτού

Τα άνθη του φυτού τα μαζεύουμε όταν είναι ανοιχτά, αν και υπάρχουν μερικά φυτά, όπως π.χ. το χαμομήλι, που πρέπει να τα μαζέψουμε πριν ανοίξουν τα άνθη τους. Αφού κόψουμε τα άνθη, τα καθαρίζουμε καλά από χώμα και έντομα και τα απλώνουμε πάνω σ’ ένα χαρτί για να ξεραθούν.

Τα φύλλα του φυτού τα μαζεύουμε μόνα τους, αν είναι μεγάλα, ή μαζί με το βλαστό, αν είναι μικρά. Αν τα φυτά είναι αειθαλή, μπορούμε να μαζέψουμε τα φύλλα τους σε όλη τη διάρκεια του χρόνου. Αν είναι φυλλοβόλα, μαζεύουμε τα φύλλα ακριβώς πριν την άνθιση, όταν αρχίσουν να φαίνονται τα μπουμπούκια. Όταν το φυτό είναι νέο, δε θα πρέπει να μαζεύουμε όλα τα φύλλα του. Αν πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε όλο το επίγειο τμήμα (φύλλα, βλαστό, άνθη και σπόρους) και όχι μόνο τα φύλλα, μαζεύουμε το φυτό όταν βρίσκεται στη μέση της άνθισής του. Αν μαζέψουμε λοιπόν όλο το επίγειο τμήμα του φυτού, το δένουμε σε ματσάκια και το κρεμάμε ανάποδα για να ξεραθεί. Όταν δούμε ότι τα φύλλα αρχίζουν να τρίβονται, το φυτό έχει αποξηρανθεί. Τότε το θρυμματίζουμε και το φυλάμε. Δε θα πρέπει να αφήσουμε το φυτό να ξεραθεί τόσο ώστε να γίνεται σκόνη. Το μαζεύουμε πριν.

Αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε τους σπόρους του φυτού, μαζεύουμε τους καρπούς μαζί με τους σπόρους και ένα μέρος βλαστού, όταν οι σπόροι έχουν σχεδόν ωριμάσει. Φτιάχνουμε ματσάκια και τα κρεμάμε ανάποδα για να ξεραθούν, αφού βάλουμε από κάτω τους ένα χαρτί πάνω στο οποίο θα πέσουν οι σπόροι, όταν ξεραθούν. Τους σπόρους των σαρκωδών καρπών τους μαζεύουμε όταν οι καρποί είναι ώριμοι (π.χ. κολοκύθι). Οι σπόροι των αρωματικών φυτών πρέπει να ξηραίνονται στη σκιά.

Οι ρίζες του φυτού μπορούν να μαζευτούν την άνοιξη, συνήθως όμως μαζεύονται το φθινόπωρο, όταν τα φυτά μαραθούν. Δε θα πρέπει να μαζεύουμε τις ρίζες αμέσως μετά από βροχή. Αφού τις μαζέψουμε, τις πλένουμε και τις κόβουμε σε μικρά κομματάκια, αν είναι μεγάλες. Αν είναι μικρές, τις χρησιμοποιούμε ολόκληρες. Στη συνέχεια τις απλώνουμε σε χαρτί και τις αφήνουμε να ξεραθούν.

Τους σαρκώδεις καρπούς τους μαζεύουμε μόλις ωριμάσουν. Τους απλώνουμε σε ένα δίσκο και τους αφήνουμε να ξεραθούν, φροντίζοντας να τους γυρνάμε συχνά, για να ξεραθούν ομοιόμορφα. Ξηραίνονται στον ήλιο.

Οι βολβοί μαζεύονται μόλις μαραθούν τα φυτά, συνήθως το φθινόπωρο. Συγκεκριμένα τους βολβούς του σκόρδου πρέπει να τους μαζεύουμε γρήγορα, γιατί βυθίζονται εύκολα μόλις μαραθούν τα φύλλα και μετά είναι δύσκολο να τους βρούμε.

Όπως φάνηκε μέσα από τα προηγούμενα άρθρα με το ίδιο θέμα, η φύση είναι το μεγαλύτερο και το καλύτερο φαρμακείο. Φυσικά υπάρχουν και περιπτώσεις ασθενειών που είναι τόσο σοβαρές ή τόσο προχωρημένες που δεν μπορούν να θεραπευτούν μόνο με βότανα. Πολλοί επίσης μπορεί να προσέξουν ότι, ενώ χρησιμοποιούν κάποιο βότανο για συγκεκριμένη περίπτωση, δεν έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή κάθε ανθρώπινος οργανισμός έχει τη δική του ιδιομορφία και είναι πολύ πιθανό κάποιο βότανο να μην είναι τόσο αποτελεσματικό για το συγκεκριμένο άτομο. Καλό θα είναι λοιπόν σε τέτοιες περιπτώσεις, αφού δοκιμάσει κανείς το συγκεκριμένο βότανο πρώτα, μετά να κάνει ένα συνδυασμό βοτάνων που έχουν τις ίδιες θεραπευτικές ιδιότητες, πράγμα που μπορεί να είναι πράγματι πιο αποτελεσματικό. Θα πρέπει επίσης να έχουμε υπόψη μας την ημερομηνία που έγινε η συλλογή του φυτού. Μετά από ένα χρόνο περίπου το φυτό χάνει πολλές από τις ιδιότητές του, και γι’ αυτό δεν υπάρχει λόγος να το κρατάμε περισσότερο από αυτό το χρονικό διάστημα. Αν συλλέγουμε τα βότανα οι ίδιοι, θα πρέπει να ξέρουμε ότι δε μαζεύουμε ποτέ τα βότανα όταν έχει υγρασία, τα ξεραίνουμε στη σκιά και τα φυλάμε σε δοχείο καλά κλειστό και σε μέρος που να μην έχει υγρασία.

Πολλά από τα φυτά είναι πολύ χρήσιμα όχι μόνο για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες, αλλά και επειδή μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη μαγειρική και στη ζαχαροπλαστική δίνοντας ιδιαίτερη γεύση και άρωμα και αντικαθιστώντας κάποια στοιχεία που είναι βλαβερά για τον οργανισμό. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε:

Στις κόκκινες σάλτσες: Άνηθο, βασιλικό, γαρύφαλλο, γλυκάνισο, δυόσμο, κανέλα, κύμινο, μαϊντανό, πάπρικα, πράσινη πιπεριά, ρίγανη, σκόρδο, φασκόμηλο.

Στις άσπρες σάλτσες: Άνηθο, λεμόνι, μαϊντανό, ρίγανη.

Στις σαλάτες: Δεντρολίβανο τριμμένο, καρότο, κρεμμύδι, λεμόνι, μαϊντανό, μάραθο, πάπρικα, πράσινη πιπεριά.

Στα όσπρια: Σέλινο, κρεμμύδι, μαϊντανό, κόκκινη πιπεριά.

Στα κρέατα: Σε βραστά, δεντρολίβανο, σέλινο, δυόσμο, σε ψητά, θυμάρι, λεμόνι, ρίγανη, σε φρικασέ, σέλινο, σε κεφτέδες και μπιφτέκια, δυόσμο, μάραθο, πράσινη πιπεριά, ρίγανη.

Σε ψάρια: Στα βραστά, σέλινο, στα τηγανητά, δεντρολίβανο στη σάλτσα που τα συνοδεύει, στα ψητά, θυμάρι, λεμόνι, ρίγανη.

Σε όλα τα φαγητά: Κρεμμύδι (μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όσο θέλουμε, αρκεί να μην το καβουρδίζουμε υπερβολικά).

Αντί για αλάτι: Θρούμπι (σε κόκκινες σάλτσες κι ομελέτες), σέλινο (σε σκόνη στις σαλάτες), σκόρδο (σε όλες τις σαλάτες).

Αντί για μαύρο πιπέρι: Άνηθος (σε σκόνη για σούπες και βραστές σαλάτες), γαρύφαλλο (στις κόκκινες σάλτσες), μουστάρδα (σε σκόνη), κόκκινη πιπεριά.

Αντί για ζάχαρη: Κολιάντρο, μοσχοκάρυδο, κάρδαμο (σε γλυκά και στον καφέ), μάραθο (σε κέικ, κουλουράκια και πίτες).

Σε γλυκά: Γαρύφαλλο, γλυκάνισο και μοσχοκάρυδο (στα γλυκά ταψιού), κανέλα, λεμόνι (σε φέτες ή φλούδα).

   Όσο αφορά τη χρήση των βοτάνων στη μαγειρική, θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι δεν πρέπει να βράζουν σε δυνατή φωτιά, γιατί έτσι χάνουν πολλές από τις ιδιότητές τους. Αν όμως, το φαγητό μας χρειάζεται δυνατή φωτιά, μπορούμε να τα προσθέσουμε προς το τέλος. Επίσης, είναι καλύτερο να χρησιμοποιούμε στο ίδιο φαγητό πολλά αρωματικά και σε μικρές ποσότητες παρά ένα ή δύο σε μεγάλες ποσότητες.

Δημιουργήστε μια πράσινη γωνιά με αρωματικά φυτά

Δημιουργήστε τη δική σας μικρή συλλογή από αρωματικά φυτά στο μπαλκόνι ή τον κήπο σας και αξιοποιήστε τις μοναδικές ιδιότητές τους χρησιμοποιώντας τα είτε στην κουζίνα, είτε για να ενισχύσετε την υγεία σας.
Αν έχετε μπαλκόνι, καλλιεργήστε τα μέσα σε ζαρντινιέρες, σε τελάρα ή σε μεγάλες γλάστρες, ακόμα και σε βαρέλια. Φροντίστε να τους βάλετε πιατάκια με ρόδες, ώστε να μπορείτε να τα μεταφέρετε αν χρειαστούν περισσότερο φως ή πρέπει να τα μετακινήσετε για να τα προφυλάξετε από τις αλλαγές των καιρικών συνθηκών. Εκτός από το ηλιακό φως, έχουν ανάγκη από ελαφρύ χώμα, για να στραγγίζει καλά, αλλά πλούσιο σε βασικά συστατικά. Χρειάζονται συχνή φροντίδα με επανατροφοδότηση του χώματος και προστασία από τον δυνατό αέρα.

Αν είστε από τους τυχερούς που διαθέτουν κήπο, επιλέξτε ένα μέρος στο οποίο τα φυτά θα είναι προφυλαγμένα από τον αέρα. Μπορείτε αν έχετε διάθεση και μεράκι θα δημιουργήσετε ένα μικρό βοτανικό κήπο με παρτέρια, ή ανάμεσα σε πλακόστρωτο για να εξαπλωθούν πιο εύκολα ή να χρησιμοποιήσετε διάφορα απλά υλικά για να διαχωρίσετε τον αρωματικό σας κήπο από τον ανθόκηπο ή τον λαχανόκηπο. Απλές σανίδες, διακοσμητικά τουβλάκια, μια παλιά ρόδα από κάρο μπορούν να οριοθετήσουν τον χώρο και να προσφέρουν απλές αλλά αισθητικές λύσεις. Μπορείτε να δημιουργήσετε όμορφους φράχτες είτε από ψηλότερα φυτά, είτε από ξύλο προκειμένου να τα προστατεύσετε από τυχών οικόσιτα ζώα όπως σκύλους ή γάτες, που αρέσκονται να ξεκουράζονται ανάμεσά τους, αλλά άθελά τους σπάνε τα βλαστάρια τους.
Μερικά από τα αρωματικά φυτά είναι ετήσια, μονοετή, εποχιακά και πολλαπλασιάζονται με σπόρο από το ίδιο το φυτό, ενώ άλλα είναι μόνιμα και πολλαπλασιάζονται με σπόρο, διαίρεση του φυτού ή με μοσχεύματα.
Οι σπόροι φυτεύονται την άνοιξη, ενώ η διαίρεση γίνεται συνήθως την άνοιξη ή το φθινόπωρο. Τα μοσχεύματα συλλέγονται το καλοκαίρι. Τα αρωματικά φυτά δεν χρειάζονται λίπανση, παρά μόνο λίγο κλάδεμα αν φουντώσουν πολύ και σπάνια προσβάλλονται από ασθένειες των φυτών καθώς έχουν αυξημένο το αμυντικό τους σύστημα.
Αν είστε αρχάριος/α στην κηπουρική και σας φαίνεται δύσκολο να ξεκινήσετε φυτεύοντας σπόρους σε φυτώρια, επιλέξτε νεαρά φυτά και ξεκινήστε με την μεταφύτευση των νεαρών φυτών σε μεγαλύτερες γλάστρες ή ζαρντινιέρες. Προσφέρετέ τους νερό όποτε το έχουν ανάγκη, δηλαδή όποτε το χώμα είναι στεγνό και το φυτό σας δείχνει ότι χρειάζεται πότισμα.
Από τα ευκολότερα φυτά για να ξεκινήσετε είναι ο βασιλικός, ο δυόσμος, η αρμπαρόριζα, το δεντρολίβανο, το θυμάρι, ο μαϊντανός, η μαντζουράνα, η ρίγανη, το φασκόμηλο.
Ας δούμε λοιπόν πως καλλιεργούνται τα συγκεκριμένα αρωματικά φυτά, πώς και πότε γίνεται η συλλογή τους και ποια η χρήση τους.

Βασιλικός

Ο βασιλικός είναι μονοετές αρωματικό φυτό που μοιάζει με μικρό φουντωτό θάμνο. Διασταυρώνεται εύκολα και δημιουργεί πολλές ποικιλίες και ανθίζει με μικρά λευκά ανθάκια από Ιούνιο μέχρι Αύγουστο. Καλλιεργείται σε χώμα ή γλάστρες. Πολλαπλασιάζεται εύκολα με σπόρους που σπέρνουμε νωρίς την Άνοιξη. Χρειάζεται χώμα πλούσιο σε οργανικές ουσίες, ήλιο και πολύ ταχτικό πότισμα.
Τα αρωματικά του φύλλα χρησιμοποιούνται στην μαγειρική και στις σαλάτες, αλλά και στην παραγωγή αιθέριου ελαίου για αρωματοποιία, σαπωνοποιία κτλ. Είναι επίσης φαρμακευτικός καθώς καταπολεμά τις ζαλάδες, τις ημικρανίες και τους πονοκεφάλους. Είναι διουρητικός και ενδείκνυται για παθήσεις του στομάχου και των εντέρων. Συλλέγουμε τα φύλλα και τις ανθισμένες κορφές του και τα ξηραίνουμε σε σκιερό μέρος. Φυλάσσεται σε γυάλινα Βάζα για ένα χρόνο.

Δυόσμος

Ο δυόσμος είναι ποώδες, πολυετές αρωματικό φυτό που φυτρώνει σε ορεινά και υγρά μέρη. Τα φύλλα του έχουν έντονο πράσινο χρώμα με πολλές νευρώσεις και καλλιεργείται σε γλάστρες. Χρειάζεται αρκετή υγρασία και πολλαπλασιάζεται με παραφυάδες ή μοσχεύματα.
Χρησιμοποιείται στη μαγειρική σε φαγητά και σαλάτες, στη ζαχαροπλαστική, δίνει άρωμα σε δροσιστικά ποτά και έχει πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες. Συλλέγουμε το καλοκαίρι και το φθινόπωρο τα φύλλα και τις ανθισμένες κορφές του φυτού και τα χρησιμοποιούμε τα φρέσκα φύλλα για την καταπολέμηση του πονοκέφαλου τρίβοντάς τα στο κεφάλι μας ή να παρασκευάσουμε ένα αφέψημα αν υποφέρουμε από δυσπεψία, διάρροια ή εμετούς. Η εντριβή στις κλειδώσεις με φρέσκα φύλλα ανακουφίζουν από ρευματισμούς, ενώ το μάσημα των φύλλων του σταματούν τον λόξυγκα.

Αρμπαρόριζα

Η αρμπαρόριζα είναι ποώδες, πολυετές φυτό με πολλά κλαδιά που έρπουν ή κρέμονται. Τα ανοιχτόχρωμα κιτρινοπράσινα φύλλα της που μοιάζουν με παλάμη, έχουν έντονο άρωμα και καλλιεργείται και σαν καλλωπιστικό φυτό. Καλλιεργείται κυρίως σε γλάστρες και ευδοκιμεί σε παραθαλάσσιες περιοχές. Δεν αντέχει το πολύ υγρό και αμμώδες έδαφος. Δεν υποφέρει το πολύ κρύο και πολλαπλασιάζεται εύκολα με μοσχεύματα αλλά και με σπόρους.
Τα φύλλα της χρησιμοποιούνται ευρέως στη ζαχαροπλαστική αφού αρωματίζουν τέλεια γλυκά του κουταλιού όπως το κυδώνι και το σταφύλι.

Δεντρολίβανο

Πρόκειται για έναν μικρό αειθαλή θάμνο που μπορεί να φτάσει και το ένα μέτρο ύψος. Έχει πολλά και όρθια κλαδιά με φύλλα γκριζοπράσινα, σκληρά που μοιάζουν με βελόνες. Καλλιεργείται σε περιοχές με ήπιο κλίμα, αντέχει στο κρύο αλλά του αρέσει το φως και ο ήλιος. Πολλαπλασιάζεται εύκολα με μοσχεύματα σε όλων των ειδών τα εδάφη και το καλοκαίρι χρειάζεται συχνό πότισμα.
Συλλέγουμε τα φύλλα του και τις ανθισμένες κορφές του την άνοιξη και τα ξηραίνουμε σε σκιερό μέρος. Τα φύλλα του χρησιμοποιούνται στην φαρμακοποιία, την αρωματοποιία και την σαπωνοποιία. Έχει αναζωογονητική επίδραση στον οργανισμό, καταπολεμά το άσθμα, την αϋπνία, τη γρίπη και την αναιμία. Επίσης χρησιμοποιείται στην βελτίωση της επιδερμίδας και των μαλλιών. Βοηθά στην τριχόπτωση και καταπολεμά την πιτυρίδα. Με το αφέψημά του μπορούμε να κάνουμε κομπρέσες για ρευματισμούς και να πλύνουμε πληγές.

Θυμάρι

Είναι ένας μικρός, σκληρός, αειθαλής και πολυετής θάμνος που φτάνει σε ύψος τα 40 εκατοστά. Τα φύλλα του είναι μικρά, ωοειδή, με γκρίζο χρώμα ενώ τα άνθη του είναι μικρά με ροζ ή λευκό χρώμα.
Καλλιεργείται σε όλα σχεδόν τα εδάφη και πολλαπλασιάζεται με σπόρο, ή με παραφυάδες. Φυτεύεται συνήθως το φθινόπωρο. Συλλέγουμε τις ανθισμένες κορφές από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο και αφού τις αποξηράνουμε μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε όλο τον χρόνο. Είναι γνωστό ότι χρησιμοποιείται στη μαγειρική με κρέας, και στην παρασκευή λικέρ. Χρησιμοποιείται για να παρασκευαστούν οδοντόπαστες και αφρόλουτρα αλλά το σημαντικότερο είναι ότι ανακουφίζει και θεραπεύει τον βήχα, τη γρίπη την αρθρίτιδα και τους ρευματισμούς σαν αφέψημα, ενώ πίνεται και σαν ρόφημα ανάμεικτο με αρωματικά όπως η μέντα και το φασκόμηλο σε συνδυασμό με μέλι.

Μαϊντανός

Από τα δημοφιλέστερα αρωματικά ο μαϊντανός είναι ένα διετές φυτό με επίπεδα, λεία ή κατσαρά φύλλα που με την δυνατή χαρακτηριστική τους γεύση χρησιμοποιούνται ωμά σε όλα σχεδόν τα φαγητά και στις σαλάτες. Είναι πλούσιο σε σίδηρο και βιταμίνες Α και C. Θεωρείται πως έχει εξαιρετικές ιδιότητες για τον ανθρώπινο εγκέφαλο και πως το αφέψημά του εξαφανίζει τις φακίδες.
Είναι ανθεκτικό φυτό στο κρύο και δε χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα. Μπορούμε να το φυτέψουμε με σπόρους σε κήπο ή σε παρτέρια, σε γόνιμο πάντα έδαφος, συνήθως τους ανοιξιάτικους μήνες. Είναι φυτό που χρειάζεται λίπανση αλλά και πολύ μεγάλη προσοχή, καθώς μπορεί να προσβληθεί από ασθένειες, έντομα και μύκητες.

Μαντζουράνα

Πρόκειται για πολυετές φυτό που αγγίζει σε ύψος τα 40 εκατοστά. Έχει πολλούς, λεπτούς και σκληρούς βλαστούς με μικρά, ωοειδή, μαλακά, γκριζοπράσινα και χνουδωτά φύλλα. Καλλιεργείται σαν καλλωπιστικό φυτό σε γλάστρες, κήπους και παρτέρια. Δεν αντέχει το κρύο και την ξηρασία και προτιμά τα πλούσια και με καλή αποστράγγιση εδάφη. Χρειάζεται λίπανση τον χειμώνα και έχει ανάγκη από ήλιο. Πολλαπλασιάζεται είτε με σπόρο που τον φυτεύουμε τον Αύγουστο και μεταφυτεύουμε τα νεαρά φυτά τον Νοέμβριο, είτε με παραφυάδες την άνοιξη ή το φθινόπωρο.
Τα φύλλα της χρησιμοποιούνται στην μαγειρική, φρέσκα ή αποξηραμένα. Θεωρείται ως φάρμακο για τις κεφαλαλγίες ενώ είναι και άριστο αντισηπτικό, σπασμολυτικό και αντινευραλγικό.

Ρίγανη

Η κοινή ρίγανη είναι ένα αρωματικό φυτό που φτάνει σε ύψος τα 50 εκατοστά. Πρόκειται για ένα φυτό που συναντάτε σε όλα τα πέτρινα, άγρια τοπία, αλλά μπορεί να καλλιεργηθεί και σε κήπους με ξηρό ασβεστολιθικό έδαφος.
Πολλαπλασιάζεται με σπόρο, μοσχεύματα ή παραφυάδες. Είναι ανθεκτικό φυτό χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις και είναι χρήσιμο όταν το φυτό είναι ανθισμένο αφού χρησιμοποιούμε τους βλαστούς και τα φύλλα ως άρτυμα.
Από Μάιο μέχρι τον Σεπτέμβριο μαζεύουμε την ρίγανη και αφήνουμε τα κομμένα φυτά να ξεραθούν σε σκιερό μέρος. Μετά από τρίψιμο και φύσημα για να φύγουν τυχών λεπτά ξυλάκια, την φυλάμε σε γυάλινα βάζα και την χρησιμοποιούμε σαν άρτυμα σε σαλάτες και φαγητά. Βράζοντάς την και πίνοντάς την σαν αφέψημα είναι άριστο τονωτικό, διουρητικό και βοηθάει στην πέψη. Ανακουφίζει στους κολικούς, και θεωρείται πως θεραπεύει την ψωρίαση, την επιληψία, την τερηδόνα και βοηθάει στο φύτρωμα των μαλλιών.

Φασκόμηλο

Το φασκόμηλο είναι πολυετές μικρός θάμνος με γκριζοπράσινα φύλλα και όμορφα μικρά βιολετιά άνθη. Εξαπλώνεται εύκολα και μπορεί να φτάσει τα 60 εκατοστά.
Ευδοκιμεί σε ασβεστούχα εδάφη με καλή αποστράγγιση και έχει ανάγκη από ήλιο. Πολλαπλασιάζεται με σπόρο που σπέρνουμε την άνοιξη και το φθινόπωρο και με παραφυάδες και μοσχεύματα. Καλλιεργείται και σαν καλλωπιστικό.
Συλλέγουμε τους βλαστούς την άνοιξη πριν την άνθηση και τους ξηραίνουμε στην σκιά.
Χρησιμοποιείτε στη μαγειρική και πίνετε σαν αφέψημα ζεστό ή κρύο. Είναι ιδανικό για περιπτώσεις κρυολογήματος, φαρυγγίτιδας, βραχνιάσματος, είναι αντιβηχικό διουρητικό, αντιαιμορραγικό, και βοηθάει στις εντερικές παθήσεις, στην αδυναμία και στην πτώση των μαλλιών.
Και μην ξεχνάτε πως το πρώτο φαρμακείο είναι η φύση!

Το πρώτο φαρμακείο είναι η φύση!!!

Τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να προβάλλεται ως αίτηµα των καιρών η "επιστροφή στη φύση". Η τάση αυτή έχει οδηγήσει όλες τις χώρες σε µία αύξηση της ζήτησης για φυσικά προϊόντα και ιδιαίτερα για τα αρωµατικά & φαρµακευτικά φυτά λόγω των πολλαπλών χρήσεων τους.Τα αρωµατικά & φαρµακευτικά φυτά κατείχαν και κατέχουν εξέχουσα θέση ανάµεσα στους πολιτισµούς όλων των λαών κι όλων των εποχών. Η ιστορία της αρωµατοθεραπείας αρχίζει µε τις «πρωτόγονες φυλές», όπως µαρτυρούν οι αποστακτήρες, τα µυροδοχεία και τα άλλα αρωµατικής χρήσης σκεύη που έχουν έρθει στο φως µε τις ανασκαφές. Οι Αιγύπτιοι κατέγραψαν πρώτοι σε πάπυρους ότι χρησιµοποιούσαν τα έλαια για θεραπευτικούς σκοπούς και για βαλσάµωση διαφόρων ζώων αλλά και των ίδιων των Φαραώ.

Σκοπός της καλλιέργειας των αρωµατικών & φαρµακευτικών φυτών είναι η παραγωγή αιθέριων ελαίων και ξηρής δρόγης. Οι χρήσεις των αρωµατικών & φαρµακευτικών φυτών είναι ανάλογες µε τα αιθέρια έλαια που περιέχουν. Τα έλαια αυτά χρησιµοποιούνται σήµερα σε ευρεία κλίµακα από πολλές βιοµηχανίες αρωµάτων, σαπουνιών, καλλυντικών, τσιγάρων, τροφίµων, κ.λπ.) αλλά και σαν αρτύµατα ή καρυκεύµατα φαγητών (όπως π.χ. η δάφνη, η ρίγανη, το δενδρολίβανο κ.λ.π.). Η κυρίαρχη χώρα παραγωγός αρωµατικών & φαρµακευτικών φυτών είναι η Ασία ενώ οι µεγαλύτερες αγορές σε παγκόσµιο επίπεδο είναι η Κίνα, η Ευρώπη (Γαλλία, Γερµανία, Ιταλία, Ισπανία, Αγγλία), η Ιαπωνία και οι ΗΠΑ. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε) αρωµατικά & φαρµακευτικά φυτά παράγονται στις 16 από τις 25 χώρες και συνολικά ευδοκιµούν 200 είδη. Στην χώρα µας ευδοκιµούν περισσότερα από 112 είδη εκ των οποίων 68 χαρακτηρίζονται και ως µελισσοτροφικά. Τα κυριότερα καλλιεργούµενα είδη είναι : ο δίκταµος, ο κρόκος, η µέντα, η ρίγανη, το τσάι του βουνού, ο µαραθόσπορος, ο γλυκάνισος.

Ενδεικτικές χρήσεις βοτάνων και αρωματικών φυτών

Χαμομήλι -Ματρικαρία το χαμαίμηλον -Matricaria chamomilla L

Περιγραφή: Είναι φυτό μονοετές, ύψους μέχρι 35 εκατοστά. Έχει βλαστό λείο, πολύκλαδο, όρθιο. Τα φύλλα δις ή τρις φτεροσχιδή. Τα άνθη είναι σε ακραία κεφάλια, ασπροκίτρινα. Αυτοφύεται σε χέρσα και καλλιεργημένα μέρη σε όλη σχεδόν την Ελλάδα. Η άνθηση αρχίζει τον Απρίλιο και διαρκεί μέχρι και τον Ιούνιο.
Οι θεραπευτικές του ιδιότητες είναι γνωστές από την αρχαιότητα και βέβαια ο Ιπποκράτης το θεωρούσε θαυματουργό για πολλές περιπτώσεις. Από το φυτό συλλέγονται τα άνθη, όταν ανοίξουν καλά.
Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.
Εσωτερική: εξαιρετικό καταπραϋντικό για το στομάχι και θαυμάσιο μαλακτικό, βοηθά στην αϋπνία, στον παροξυσμό άσθματος, στις νευραλγίες και στις ημικρανίες.
Τρόπος παρασκευής ροφήματος: τα άνθη του γίνονται έγχυμα. Βάζουμε μία κουταλιά της σούπας χαμομήλι σε 150γρ. βραστό νερό και το αφήνουμε 15 λεπτά. Το σουρώνουμε και το πίνουμε με μέλι.
Εξωτερική: το έγχυμα (χωρίς μέλι) χρησιμοποιείται στο καθάρισμα μολυσμένων ματιών και πληγών του δέρματος.
Προσοχή: η κατάχρηση της εσωτερικής χρήσης μπορεί να προκαλέσει δυσάρεστες καταστάσεις, όπως ζαλάδες, αύξηση των καρδιακών παλμών, κεφαλαλγίες, αϋπνίες κ.λπ

Δυόσμος - Ηδύοσμος ο πιπερώδης - Menta Viridis

Περιγραφή: Φυτό με βλαστούς και φύλλα πράσινα. Τα φύλλα είναι ωοειδή. Τα άνθη του είναι μικρά ρόδινα ή μωβ ανοιχτό. Βγαίνουν πολλά μαζί σε στάχεις στις κορυφές των βλαστών. Είδος πασίγνωστο στην Ελλάδα όπου καλλιεργείται στις αυλές και στους κήπους  και χρησιμοποιείται στο φαγητό. Όταν το πιάσουμε βγάζει ωραίο ευχάριστο άρωμα. Υπάρχει παντού σαν καλλιεργούμενο και μαζεύεται όλο το χρόνο. Μπορούμε να  τον έχουμε πάντα φρέσκο σε μια γλάστρα ή να τον ξεράνουμε και να τον φυλάξουμε σε ένα βάζο.
Στην αρχαιότητα τον χρησιμοποιούσαν στην κατασκευή μύρου αλλά και για φαρμακευτικούς σκοπούς. Ο Διοσκουρίδης, ο Ιπποκράτης και ο Πλίνιος το ανέφεραν συχνά ως φυτό με μεγάλη φαρμακευτική αξία και ωραιότατο άρωμα. Οι αρχαίοι Έλληνες έτριβαν το τραπέζι τους με δυόσμο, πριν καθίσουν να φάνε.
Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.
Εσωτερική: είναι τονωτικό, χωνευτικό, καταπραϋντικό του στομάχου, αντισπασμωδικό, εναντίον του λόξιγκα, βοηθά στις ημικρανίες και στον πονόδοντο, αν μασήσουμε τα φύλλα. Τα φύλλα του χρησιμοποιούνται επίσης στη μαγειρική (κεφτέδες, σάλτσες, ξίδια κ.λπ.).
Τρόπος παρασκευής ροφήματος: για αφέψημα βράζουμε λίγα λεπτά μερικά φύλλα σε ένα μπρίκι νερό, το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι.
Για έγχυμα βάζουμε ένα κουταλάκι του γλυκού σε ένα μπρίκι καυτό νερό και το αφήνουμε μισή ώρα.
Εξωτερική: ανακούφιση προσφέρουν τα φρέσκα φύλλα, αν τα τρίψουμε στις κλειδώσεις που πονάνε, καθώς και στο μέτωπο σε περιπτώσεις πονοκεφάλου. Σε αποστήματα βάζουμε σκόνη από τριμμένα φύλλα. Ο δυόσμος χρησιμοποιείται επίσης στη σαπωνοποιία, τη μυροποιία, τη ζαχαροπλαστική κ.λπ.
Αιθέριο έλαιο: δύο με τρεις σταγόνες ανακουφίζουν με εντριβή τους πόνους των ρευματισμών. Μερικές σταγόνες επίσης σε χλιαρό νερό γίνονται γαργάρα σε περιπτώσεις αμυγδαλίτιδας, ουλίτιδας και φλεγμονών του ρινοφάρυγγα.

Δεντρολίβανο-Ροσμαρίνος ο φαρμακευτικός-Rosmarinus Officinalis

Περιγραφή: Φυτό θαμνώδες πολυετές, φρυγανώδες και αειθαλές. Τα κλαδιά του είναι ξυλώδη στη βάση και τρυφερά στις κορυφές. Τα φύλλα του είναι πυκνά, άμισχα, γραμμωτά σαν βελόνες έλατου. Τα άνθη του βγαίνουν στις μασχάλες των φύλλων και είναι σε ανοιχτό γαλάζιο χρώμα και σπάνια λευκό. Το φυτό το βρίσκουμε σε όλη την Ελλάδα σαν καλλιεργούμενο στους κήπους και σε πάρκα. Υπάρχει και αυτοφυές σε ορεινές περιοχές συνήθως στην Πελοπόννησο, την Εύβοια και τα νησιά. Ανθίζει άνοιξη - καλοκαίρι. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι είναι τονωτικό του εγκεφάλου. Οι νεαροί σπουδαστές συνήθιζαν να φορούν γιρλάντες από δεντρολίβανο στον λαιμό ή να πλέκουν κλαδιά στα μαλλιά τους όταν είχαν εξετάσεις για να διεγείρουν τη μνήμη τους. Το δεντρολίβανο είναι ένα από τα φυτά που χρησιμοποιεί η εκκλησία μας στους αγιασμούς. Είναι πολύ διαδεδομένο σαν συστατικό της ελληνικής κουζίνας. Το δεντρολίβανο χρησιμοποιείται στην κηπουρική, την αρωματοποιία, την μαγειρική, την ζαχαροπλαστική και σαν θεραπευτικό υλικό.
Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.
Εσωτερική: το ρόφημα καταπραΰνει τους σπασμούς της κοιλιάς, και είναι αντιδιαβητικό και κατά του άσθματος. Το κρασί είναι τονωτικό για την καρδιά και την όραση.
Τρόπος παρασκευής ροφήματος
Αφέψημα: βράζουμε άνθη και φύλλα δεντρολίβανου μια κουταλιά του γλυκού σε ένα φλιτζάνι νερό και πίνουνε 2 φορές την ημέρα.
Τρόπος παρασκευής κρασιού
Βάζουμε σε ένα μπουκάλι λευκό κρασί μερικά κλωνάρια δεντρολίβανου και τα αφήνουμε για αρκετές  μέρες. Πίνουμε 1 ποτήρι την ημέρα.
Εξωτερική: Αντισηπτικό για πληγές. Ρίχνουμε επάνω στην πληγή σκόνη από τριμμένα φύλλα δεντρολίβανου. Μπάνιο σε αφέψημα δεντρολίβανου καταπραΰνει τους ρευματισμούς. Επίσης σε συνδυασμό με άλλα βότανα είναι αποτελεσματικό κατά της τριχόπτωσης.

Ρίγανη - Ορίγανον το κοινόν - Origanum Vulgare

Περιγραφή: Θάμνος κοντός και φρυγανώδης με κορμό ξυλώδη χωρίς ελαστικότητα. Τα κλαδιά του είναι λεπτά  και σχηματίζουν ανθοφόρα κεφάλια στις άκρες. Τα φύλλα έχουν σχήμα αυγοειδές, είναι χνουδωτά και σταχτόχρωμα.  Αν τα τρίψουμε αναδύουν ευχάριστη αρωματική οσμή. Τα άνθη έχουν χρώμα ρόδινο προς μενεξεδί και έχουν επίσης ευχάριστο άρωμα. Η ρίγανη συναντιέται εύκολα σε όλη την Ελλάδα σαν αυτοφυές άγριο φυτό. Είναι πολύ δημοφιλές φυτό για τις μαγειρικές του ιδιότητες. Το μυρωδικό της σαλάτας και του φαγητού, τόσο γνωστό σε όλους, είναι ωστόσο και φαρμακευτικό και αρωματοπαραγωγικό.
Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.
Εσωτερική: οι εισπνοές με ρίγανη βοηθούν σε στηθικά νοσήματα, το ρόφημα καταπραΰνει το βήχα και τον πόνο των δοντιών, βοηθά σε πόνους ρευματισμών, σε εντερικές διαταραχές και πόνους της κοιλιάς.
Τρόπος παρασκευής ροφήματος: για αφέψημα βράζουμε λίγα λεπτά ένα κουταλάκι του γλυκού ρίγανη σε ένα μπρίκι νερό. Το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι.
Για έγχυμα: ένα κουταλάκι του γλυκού ρίγανη σε ένα μπρίκι με καυτό νερό. Το αφήνουμε 10 λεπτά, το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι.
Εξωτερική: βοηθά στην αντισηψία των τραυμάτων. Αφέψημα ρίγανης στο νερό του μπάνιου καταπραΰνει και τονώνει (βράζουμε 100γρ. ρίγανης σε 1 λίτρο νερό).

Θυμάρι - Θύμος ο κοινός - Thymus Vulgaris

Περιγραφή: Θάμνος ποώδης πολυετής με φύλλα σχεδόν άμισχα, πράσινα, λογχοειδή με τα άκρα κουλουριασμένα προς τα κάτω. Άνθη ακραία σε χρώμα μπλε ανοικτό με ραβδωτό κάλυκα. Φυτρώνει σε άγονους τόπου σε όλη την Ελλάδα και ανθίζει Ιούνιο με Ιούλιο. Είναι το φυτό από το οποίο οι μέλισσες κάνουν το πιο ονομαστό μέλι. Η χρήση του είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Οι αρχαίοι  Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν σαν βαλσαμωτικό και αρωματικό. Οι αρχαίοι Έλληνες σαν απολυμαντικό για διάφορες ασθένειες. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες συνήθιζαν να κάνουν μπάνιο σε νερό αρωματισμένο με θυμάρι, για να αποκτήσουν σφρίγος και ενεργητικότητα. Στη φαρμακευτική είναι γνωστό ως το φυτό με τις περισσότερες θεραπευτικές ιδιότητες.
Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.
Εσωτερική: συνιστάται σε προβλήματα στομάχου και εντέρων, στην ανακούφιση από το βήχα, από το συνάχι και τη γρίπη, στην τόνωση του νευρικού συστήματος και ως καταπραϋντικό. Επίσης, στις περιπτώσεις πνευματικής κατάπτωσης και στο άγχος. Χαρίζει πνευματική διαύγεια και τονώνει τα νεύρα. Χρησιμοποιείται στη μαγειρική και ως αρωματικό στις ελιές.
Τρόπος παρασκευής ροφήματος: βάζουμε ένα κουταλάκι του γλυκού θυμάρι σε ένα μπρίκι νερό και, μόλις αρχίσει να βράζει, το κατεβάζουμε και το αφήνουμε δέκα λεπτά επιπλέον. Το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι.
Εξωτερική: χρησιμοποιείται στο λουτρό για ρευματικές παθήσεις και για ξεκούραση. Βράζουμε 100γρ. θυμάρι σε ένα λίτρο νερό, το σουρώνουμε και το ρίχνουμε στο νερό της μπανιέρας.
Βοηθά στην αντιμετώπιση της τριχόπτωσης, εξαιρετικό για τον καθαρισμό των δοντιών (οι Κρητικοί τρίβουν τα ούλα τους με θυμάρι για την αντιμετώπιση της ουλίτιδας). Στοματίτιδες και ερεθισμένες αμυγδαλές αντιμετωπίζονται με γαργάρες με αφέψημα (χωρίς μέλι).
Προσοχή: όσο εντυπωσιακές είναι οι θεραπευτικές ιδιότητες του θυμαριού, άλλο τόσο προσεκτικός πρέπει να είναι κανείς με τη συχνότητα της χρήσης του. Η συνεχής εσωτερική χρήση μπορεί να προκαλέσει υπερλειτουργία του θυροειδούς, καθώς και δηλητηρίαση, τα συμπτώματα της οποίας είναι έμετος, ζαλάδες, διάρροια και καρδιακή κατάπτωση.

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ (Ocimum basilicum)

Βασιλικός Ο βασιλικός είναι ένα φυτό που δεν λείπει σχεδόν ποτέ από κανένα σπίτι στη χώρα μας. Αυτό που μπορεί να μην γνωρίζουμε όμως είναι ότι χρησιμοποιείται ευρύτατα στην αρωματοποιία, στη φαρμακοβιομηχανία και στην ποτοποιία. Οι θεραπευτικές ιδιότητες του βασιλικού βρίσκονται κυρίως στο αιθέριο έλαιο του. Συγκεκριμένα, τα φύλλα του φυτού μπορούν να δημιουργήσουν ένα εξαιρετικό ρόφημα το οποίο είναι ιδιαίτερα τονωτικό, χωνευτικό, διουρητικό καθώς και καταπραϋντικό για τις νευρικές ημικρανίες. Ακόμα ο βασιλικός σε σκόνη, διαλυμένος μέσα σε κρασί, τονώνει τον οργανισμό και λειτουργεί πάλι και ως χωνευτικό.

To Αιθέριο έλαιο

To αιθέριο έλαιο του βασιλικού εξάγεται από ολόκληρο το φυτό, είναι σχεδόν διαφανές και έχει  μυρωδιά που είναι γλυκιά και πικάντικη. Επηρεάζει σχεδόν όλα τα συστήματα του οργανισμού μας. Τονώνει το νευρικό σύστημα, καταπολεμάει  το  στρες,  το  άγχος,  την πνευματική κόπωση και βοηθά στην συγκέντρωση.  Επιπλέον ανακουφίζει από τον βήχα, τη γρίπη και το κρύωμα, την κατάθλιψη και την ατονία και καταπραΰνει τα τσιμπήματα από τα έντομα και τα φίδια.

Ιδιότητες: Αεραγωγό, Ανακουφιστικό, Αντιεμετικό, Αντικαταθλιπτικό, Αντιπυρετικό, Αντισηπτικό, Αντισπασμοδικό, Αποχρεμπτικό, Αφροδισιακό, Γαλακταγωγό, Διουρητικό, Εμμηναγωγό, Εντομοαπωθητικό, Θερμαντικό, Καταπραϋντικό, Νευροτονωτικό, Σπασμολυτικό, Στομαχικό, Τονωτικό, Χωνευτικό.

ΤΣΟΥΚΝΙΔΑ (URTICA URENS)

 Η Urtica urens παράγεται από την τσουκνίδα. Ως ομοιοπαθητικό φάρμακο χρησιμοποιείται σε εξανθήματα με κνησμός, καύσος, και τσιμπιές. Τσιμπήματα από έντομα και κεντριά. Εξανθήματα που θυμίζουν ουρτικάρια, μπορεί να συνδέονται και με ρευματισμούς. Αλλεργία μετά από βρώση οστρακοειδών. Αγαλακτία και άλλες διαταραχές σχετιζόμενες με την παραγωγή και έκκριση γάλακτος. Ουρική αρθρίτιδα, λιθίαση. Νευρίτιδα.
Το φαρμακευτικό σκεύασμα αποτελείται από τα στεγνωμένα φύλλα, τα άνθη και τις ρίζες της Τσουκνίδας, η οποία είναι ένα πολυετές φυτό, ευρέως διαδεδομένο κοντά στις κατοικίες των ανθρώπων και στα νιτρώδη εδάφη. Όπως γράφει ο άγγλος βοτανολόγος του 17-αιώνα, Κουλπεπέρ στο πιο δημοφιλές βοτανολογικό βιβλίο όλων των εποχών, “οι τρίχες τις που κεντρίζουν και φέρνουν φαγούρα δεν χρειάζονται περιγραφή,- αυτές μπορεί να τις βρούμε και στο πιο βαθύ σκοτάδι, μέσων της αφής”. Η Τσουκνίδα έχει ίσιο κορμό που φτάνει μέχρι 1 μ. ύψος, φύλλα ωοειδή με πριονωτά χείλη που βγαίνουν αντίθετα το ένα από το άλλο στον κορμό. Τα φύλλα και ο κορμός της είναι σκεπασμένα με καυτερές τρίχες,- τα άνθη της είναι μικροσκοπικά πράσινα χωρισμένα σ΄ αρσενικά και θηλυκά σε ξεχωριστά φυτά, και βγαίνουν το καλοκαίρι σε τσαμπιά που κρέμονται μεγαλύτερα από την ουρά των φύλλων. Είναι γνωστή και με τα ονόματα: ακαληφή, ούρτικη, ατσικνίδα κ.ά.

Ο Ιπποκράτης (460 – 375 π.Χ.) αριθμεί την Τσουκνίδα ανάμεσα στα φυτά “πανάκεια” (που κάνουν για όλες τις ασθένειες) και σήμερα ύστερα από 2 500 χρόνια κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλει γι αυτό, η Τσουκνίδα είναι από τα πιο θαυματουργά και χρήσιμα φαρμακευτικά φυτά, που δεν χρειάζεται να ψάξουμε στην άκρη του κόσμου για να τα βρούμε και η χρήση της πέρα από την ευεργετική δράση δεν παρουσιάζει καμιά παρενέργεια, ανεξάρτητα από την δόση χρήσεως της.

ΤΣΟΥΚΝΙΔΑ (URTICA URENS)